ആത്മഹത്യകുറിപ്പുകള്‍

നീയാണെന്റെ ജീവന്‍.. എന്റെ ഹൃദയതുടിപ്പുകളുടെ താളം. എനിക്ക് വസന്തവും ശിശിരവും വേനലും നീ തന്നെ. മഴയെന്നാല്‍ എനിക്ക് നീയാണ് ഇടിമിന്നല്‍ നിന്റെ പൊട്ടിച്ചിരിയും. കടലിന്റെ അഗാധതയെക്കാള്‍ നിന്റെ കണ്ണിലെ ആഴങ്ങലെയാണ് ഞാന്‍ സ്നേഹിച്ചത്. നിന്റെ മുടിയിഴകള്‍ മയില്‍പ്പീലികള്‍ പോലെയാണ്. ..ചിലപോഴെല്ലാം ഞാന്‍ നിന്നെ കാത്തിരിക്കുമ്പോള്‍ യുഗങ്ങള്‍ കടന്നു പോകുന്നത് പോലെ ...ഓരോ നിമിഷവും. നീ വരാന്‍ വൈകിയാല്‍ ഞാനൊരു ട്രെയിനിനു മുന്നില്‍ പെട്ടത് പോലെ പകച്ചു പോകാറുണ്ട് ..നിന്നെ ആദ്യമായി കണ്ടപ്പോഴും എനിക്ക് ഇതു തന്നെയാണ് തോന്നിയത്. നിന്നോടൊപ്പം നടക്കുവാന്‍ തുടങ്ങിയതില്‍ പിന്നെയാണ് ഞാന്‍ പതുക്കെ നടക്കുവാന്‍ പഠിച്ചത്. നീ ദേഷ്യപ്പെടുമ്പോള്‍ കടലില്‍ മഴ പെയ്യുന്നത് പോലെ .. നിന്റെ ചിരി എന്നെ ജന്മന്തരങ്ങളിലെക് കൂട്ടികൊണ്ടുപോകുന്നു. ..എത്രയോ ജന്മങ്ങളാണ് നമ്മള്‍ ഒരുമിച്ചു ജീവിച്ചത്. (ഇനി ഒരു മാറ്റം ഒക്കെ ആവാം). നിന്റെ ചേട്ടന്മാര്‍ എനിക്ക് ഒരുപാട് 'ലാസ്റ്റ് വാണിംഗ്' തന്നതാണ്.. എന്നിട്ടും ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നത്.. നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നത് കൊണ്ടാണ്. പുലരികളില്‍ മഞ്ഞു വീണു കുതിര്‍ന്ന വഴികളിലൂടെ നടക്കുമ്പോള്‍ നീ എന്റെ കൂടെയുണ്ടായിരുനെങ്കില്‍ എന്നുഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കാറുണ്ട്.. അതിരാവിലെ നിന്റെ വീട്ടില്‍ വന്നു നിന്നെ വിളിക്കുക എന്നത് ആത്മഹത്യപരമാനെന്നതിനാല് ഞാനത് ഉപേക്ഷിച്ചു‌.