പ്രണയം  ഒരു  പ്രീ  മാരിറ്റല്‍  കോഴ്സാണ്.

രാത്രിയിൽ നിന്നും പുലരിയിലേക്കുള്ള ദൂരം മുഴുവൻ 
എനിക്ക് നിന്നോടൊപ്പം നടക്കണം.

ഇന്ന്  ഈ  നിമിഷം  എന്റെ  മനസ്സ്  ശാന്തമായ  കടൽ  പോലെയാണ്.
എത്ര നേരത്തേക്കെന്നറിയില്ല..
എവിടെനിന്നെങ്കിലും ഒരു കാറ്റ്
എന്റെ തീരങ്ങളെ മുക്കിക്കളയാൻ
പുറപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടാവുമോ
എന്ന് ഞാൻ പേടിക്കുന്നുണ്ട്.
അത്രയും സമയമേ ഇനി എനിക്ക്  ബാക്കിയുള്ളൂ.
ശാന്തമായിരിക്കാൻ..
ഞാൻ ഉറങ്ങട്ടെ

വിഷാദം

ഞാൻ എന്നെക്കുറിച്ചു മാത്രമാണ് ചിന്തിക്കുന്നത്
ഞാൻ കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന സ്വപ്നം മുറിഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു.
എനിക്ക് ആകെയുണ്ടായിരുന്ന പ്രതീക്ഷയായിരുന്നു അത്.
ഇനി ഞാൻ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്. 
ഇനി ഞാൻ എങ്ങോട്ടാണ് പോകേണ്ടത്.
അറിയില്ല.
ഞാൻ വഴികൾ കാണുന്നില്ല.
മുന്നോട്ടുള്ള വഴി കാണുന്നില്ലെങ്കിൽ
ഞാൻ ഇതല്ലാതെ വേറെ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്.
ഇന്നിപ്പോൾ നീയെന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നു.
ഒരു രാത്രിക്ക് മുൻപേ നീയെന്നോട് സംസാരിച്ചിരുന്നുവെങ്കില്‍
ഞാൻ നിന്നോടൊപ്പം ഇപ്പോഴും ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു.
വിഷാദം.
കണ്ണുതുറന്നാലും കാണുന്ന ഇരുട്ട്
കേൾക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും കേൾക്കുന്നത്  നിശബ്ദത മാത്രമാണ്.
അല്ല, അല്ലെങ്കിലും എനിക്ക് ഒന്നും കേൾക്കാനാവുന്നിലല്ലോ.
ഞാൻ നിങ്ങളുടെ കൂടെയല്ല.
നിങ്ങളെന്നെ അറിയുക പോലുമില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു.
നിങ്ങളെ ഞാൻ നോക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും
ഞാൻ എന്നെ മാത്രമേ കാണുന്നുള്ളൂ.
നിങ്ങളുടെ ശബ്ദങ്ങൾ കേൾക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും
അതൊന്നും എനിക്ക് വേണ്ടിയെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നില്ല.
ഇങ്ങനെ ആരും കൂടെയില്ലാത്തോരാൾക്ക്
വഴികാണിക്കുവാൻ
മരണത്തിനല്ലാതെ
വേറെ
ആർക്കാണ് കഴിയുക.
വിഷാദം.
സായാഹ്നത്തിൽ നിന്നും രാത്രിയിലേക്ക് ഒഴുകുന്ന പുഴയാണത്. 
ഇരുട്ടിൽ  കണ്ണുകളടച്ച്  തനിച്ചൊഴുകുന്നത് എവിടേയ്ക്കാണെന്ന് ആർക്കറിയാം.
ഈ ഇരുട്ട് എന്നെ കടന്നു പോകുമോ എന്നറിയില്ല.
എനിക്ക്  ഇരുട്ടിനെ പേടിയാണ്.
അത്കൊണ്ട് ഞാന്‍ കണ്ണുകളടച്ച്
ആരെങ്കിലും എന്നെ വിളിക്കുന്നതും കാത്തിരിക്കയാണ്
വഴികൾ തെളിഞ്ഞു വരുവോളം കാത്തിരിക്കാനാവില്ല എന്ന്
എന്റെ ഉള്ളിലിരുന്ന് ആരോ പറയുന്നുണ്ട്.
എങ്കിലും ഈ ഇരുട്ടിലൂടെ ഞാൻ കുറച്ചു നേരം കൂടിയൊഴുകട്ടെ.
ചിലപ്പോൾ പുലരിയിലേക്ക് ഇനി അധികദൂരമില്ലെങ്കിലോ..