എല്ലാ ജീവികളുടെയും സ്വാഭാവമുള്ള ഒരു പ്രത്യേക ജീവിയാണ് മനുഷ്യന്‍

കുറെയേറെ യാത്രചെയ്തിട്ടും
എനിക്ക് നിന്നിലെവിടെയും
എത്തിചേരാനായില്ലല്ലോ എന്നത്
എന്നെ നിശ്ശബ്ദനാക്കുന്നു.

ഇപ്പോൾ നിന്നിലായിരിക്കുന്ന എന്റെ ചിന്ത
നിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്കുള്ള വഴികളെക്കുറിച്ചല്ല, 
പകരം എന്നിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകേണ്ടിവന്നാൽ
വഴിയറിയാതെ
ഞാൻ അനാഥമായി
പോകുന്നതിനെകുറിച്ചാണ്.

സ്വാതന്ത്ര്യം

അങ്ങനെ കാണാമറയത്ത്..

മലമുകളിൽ ഇരുണ്ട ആകാശവും നോക്കി ഭൂമിയില്‍ ചേര്‍ന്നുകിടക്കെ അവൻ തനിക്ക് കിട്ടിയ പുതിയ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെകുറിച്ചോർത്തു.

മഴമേഘങ്ങൾക്കൊപ്പം അവനും പറക്കുകയാണെന്ന് അവന് തോന്നി..
ഇത്രയും നാളുകളായിട്ടും  അവനനുഭവിക്കാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യം അവനെത്തേടിവരുകയായിരുന്നു.

മഴ നിറഞ്ഞ മേഘങ്ങൾ പെയ്തുകൊണ്ടേയിരുന്നു. മഴയുടെ കുളിരുന്ന സ്പർശനത്തിൽ മണ്ണിൽ മുഖമമര്‍ത്തി കണ്ണുകളടച്ച് കിടന്നു. ഭൂമിയിൽ വിത്തുകൾ മുളപൊട്ടുന്നതിന്റെ ശബ്ദം അവന് കേള്‍ക്കാം.. ഇത്രയും നാൾ താൻ ശ്രദ്ധിക്കാതെ പോയ ശബ്ദങ്ങൾ. അവൻ ഭൂമിയിൽ ചെവിയോർത്തിരുന്നു.

മഴ മണ്ണിൽ വീഴുന്നതിന്റെ, പുഴകൾ ഉറവകളായി യാത്ര തുടങ്ങുന്നതിന്റെ, പുൽക്കൊടികൾ കാറ്റിൽ ഇളകുന്നതിന്റെ, നിശാശലഭങ്ങൾ ചിറകടിച്ചുയരുന്നതിന്റെ, അങ്ങനെ എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത ശബ്ദങ്ങൾ അവന്റെ കാതുകളിൽ മുഴങ്ങി.  ഇനിയെങ്കിലും ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ തനിക്ക്  സ്വാതന്ത്ര്യമായിരിക്കാമല്ലോ;  മഴ നനഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കെ അവൻ ചിന്തിച്ചത് തനിക്ക് കിട്ടിയ ആ പുതിയ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ കുറിച്ചായിരുന്നു.

ആ മലമുകളിൽ അവനെ അടക്കം ചെയ്തതിന്റെ മൂന്നാം നാൾ തുടങ്ങിയ
മഴയാണ്..