നേരത്തത്തെ പോലെ തന്നെ ഞാൻ ഇപ്പോഴും, 

ആരോടെങ്കിലും സംസാരിക്കുന്നത് കുറവാണ്. 

കൂടുതലും ഞാൻ 

എന്നെ കുറിച്ച് തന്നെ 

ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും. 

നീ വന്നതിൽ പിന്നെ 

നിന്നെ കുറിച്ചും ആലോചിക്കുന്നു. 

അതിന് മുൻപേ 

അത്രയും കൂടി 

ഞാൻ എന്നെ കുറിച്ചാണ് ആലോചിച്ചിരുന്നത്.

ചില നേരങ്ങളിൽ തനിച്ചിരിക്കാൻ തോന്നും, 

അല്ലാത്തപ്പോഴും അങ്ങനെതന്നെയാണെങ്കിലും, 

തനിച്ചിരിക്കാൻ തോന്നുന്നുവെന്നത് 

ആ നിമിഷങ്ങളെ അത്രയധികം സ്നേഹിക്കുന്നകൊണ്ടാണ്. 

അതിനെന്തിനാ ഇനി പുതിയതായി ശ്രമിക്കുന്നത്, 

അല്ലെങ്കിലും നീ തനിച്ചാണെന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്.🤔. 

ഞാൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞോ. 

ആ പറഞ്ഞു. 

ആ അത് ചിലപ്പോ നീ മിണ്ടാതിരുന്നപ്പോ പറഞ്ഞതാവും ഞാൻ തനിച്ചാണെന്ന്. 

എന്നിട്ട് ഇപ്പോ എന്താ മാറിയത്. 

ഇപ്പോ നീ മിണ്ടാതെയിരിക്കുന്നേയില്ലല്ലോ 

അപ്പോ കുറച്ചുനേരം തനിച്ചിരിക്കാൻ തോന്നി. 

എനിക്ക് മനസിലാകുന്നില്ല മിസ്റ്റർ നിങ്ങളെ!!

സിനിമ കണ്ട് കരയുന്നത് എനിക്കൊരു പുതിയ കാര്യമല്ല.!! 

ഇന്ന് പിന്നെയും.. 

അമ്പിളി.

നിന്നെ കാണാതിരുന്നപ്പോൾ ആശങ്കപ്പെട്ടു. കുറച്ച് നാൾ അന്വേഷിച്ചു. ഒരു വിവരവും കിട്ടിയില്ല. പിന്നെ പതിയെ മറന്നുപോയി. ഇന്ന് വീണ്ടും നിന്റെ പേരിലുള്ള ഒരു പെൺകുട്ടിയെ കണ്ടപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് നിന്നെ ഓർമ വന്നു. ഈ പേര് വീണ്ടും കേൾക്കുന്നത് വരെ ഇത്ര നാളും നിന്നെ ഓർത്തില്ലല്ലോ എന്നോർത്ത് എനിക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി. എന്ത് വന്നാലും നിന്നെ ഓർക്കാതെ ഒരു ദിവസം പോലും കടന്നു പോകില്ലെന്നാണ് ഞാൻ കരുതിയത്. 

മറവികൾ സംഭവിക്കുന്നത് സ്നേഹമില്ലാത്തതുകൊണ്ടല്ല. ഓർത്തിരിക്കാനുള്ള സാഹചര്യങ്ങൾ പുതുക്കപ്പെടാത്തതുകൊണ്ടാണ്.

നേരം സന്ധ്യയാകുമ്പോൾ 

ഒരു പാത്രത്തിൽ  വെളിച്ചവും 

മറ്റൊരു പാത്രത്തിൽ  ഇരുട്ടുമായി 

അയാൾ നടക്കാനിറങ്ങും. 

ഇരുട്ട് വേണ്ടവർക്ക്  ഇരുട്ടും 

വെളിച്ചം വേണ്ടവർക്ക്  വെളിച്ചവും കൊടുത്ത് 

അയാൾ നേരം പുലരുംവരെ യാത്ര തുടരും..