ഇന്നലെ പുലര്ച്ചെ ഞങ്ങള് ഒരു പൂവ് അന്വേഷിച്ചിറങ്ങി..
ഇതുവരെ ആരും കാണാത്ത ഒരു പൂവ്
ഇന്നു പുലര്ച്ചെ അതു ഞങ്ങളെ തേടിവന്നു..
വിടരണോ കൊഴിയണോ എന്നറിയാതെ ആ പൂവ് ഞങ്ങളെ നോക്കി.
കാലം ചലിക്കുന്നത് അത് ഇനിയും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല.
കാലത്തിന്റെ സ്പന്ദനങ്ങള് അതിനെ ഇനിയും സ്പര്ശിച്ചിട്ടില്ല..
പ്രണയം പോലെ അതിപ്പോഴും കാലത്തിനതീതമായി നില്ക്കുന്നു.
കാലം ഉണ്ടെന്ന് തന്നെ അറിയാതെ ആ പൂവ്..
ഇപ്പോള് അവളുടെ സമുദ്രത്തിനുള്ളില് ഒരു ചിപ്പിയില് അത് ഉറങ്ങുകയാണ്.
അതിന്റെ സൂര്യനും ഭൂമിയും ജലവും അഗ്നിയും ശ്വാസവും എല്ലാം അവള് തന്നെ..
അവള് ചിന്തിക്കുന്നതും കാണുന്നതുമെല്ലം ആ പൂവ് അറിയുന്നുണ്ട്
ആ പൂവിനോട് എനിക്ക് അസൂയ തോന്നുന്നു..
എനിക്കും നിന്റെ ആ കൂടാരത്തില് ഉറങ്ങണം..വിടരണം..
നിന്റെ ചിന്തകളും പ്രവര്ത്തികളും എല്ലാം ഞാനുമറിയും..
ഒരു മഴ നനഞ്ഞാല് ..
നിന്നില് ഒരു വെയില് പെയ്താല് ..
നിന്റെ കണ്ണില് ഒരു തിരയിളകിയാല് .. എല്ലാം..
നീയില്ലാതെ ഞാനില്ലല്ലോ.. നിന്നിലൂടെ ഞാന് കാലത്തിനതീതനായിത്തീരും
ഇനിയും കാലത്തിന്റെ സ്പന്ദനങ്ങളറിയാത്ത ആ പൂവ് പോലെ..
നാളെ നീയും ഞാനുമുണ്ടാവില്ല..
എങ്കിലും നമ്മുടെ ഈ പ്രണയം പ്രപഞ്ചം ഉള്ളടുത്തോളാം കാലം നിലനില്ക്കും..
അതെ ആ പൂവ് വിടര്ന്നു കഴിഞ്ഞു..
നാളെ അതു കൊഴിഞ്ഞു പോയെന്നാലും അതിന്റെ യാത്ര അവസാനിക്കുന്നില്ലല്ലോ
അതു നമ്മളിലേക്ക് വീണ്ടും വരുന്നതു വരെ നമുക്ക് കാത്തിരിക്കാം..
അതിനു വേണ്ടിയും അല്ലാതെയും എല്ലാ ജന്മങ്ങളിലും നമുക്കൊരുമിച്ചായിരിക്കാം..
എങ്കിലും എനിക്ക് അസൂയയാണ്.. ആ പൂവിനോട്..നിന്നോട്..എന്നോട് തന്നെ..
2 comments:
I Love you !
എനിക്ക് നിന്നേക്കാള് വലുതായി ഒന്നുമില്ല...എന്റെ ജീവന് പോലും..
Post a Comment