പണ്ട് ചന്ദ്രന് സ്വയം പ്രകാശിതമായിരുന്നു..
ചന്ദ്രന്റെ ആ തിളക്കത്തില് അവര്ക്ക് തമ്മില് തിരിച്ചറിയാനാവുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ദിവസങ്ങള് കഴിയുംതോറും അവര്ക്കിടയില് ഇരുള് വീഴ്ത്തി ആ ചന്ദ്രവെളിച്ചം പതിയെ മേഘങ്ങളിലേക്ക് പിന്നിലേക്ക് അപ്രത്യക്ഷമായി. പിന്നീടുള്ള ദിനങ്ങള് തമ്മില് കാണാതെയും സംസാരിക്കാതെയും മനസിലാകാതെയും അവര്ക്ക് കടന്നുപോകേണ്ടി വന്നു. ദിവസങ്ങള്ക്ക് ശേഷം നിലാവ് തിരികെ വന്നപ്പോഴാണ് അവര്ക്ക് പരസ്പരം അറിയാനായത്.
പിന്നീടൊരിക്കലും തമ്മില് മനസിലാകാതെ പോകാതിരിക്കാന് അവന് ചന്ദ്രനെ അടര്ത്തിയെടുത്ത് അവളുടെ കണ്ണുകളില് നിക്ഷേപിച്ചു..
അങ്ങനെയാണ് അവളുടെ കണ്ണുകള്ക്ക് ഇത്ര തിളക്കം വന്നത്.
ഇപ്പോള് അവര്ക്കു തമ്മില് കാണാം. പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും ഭൂമി മുഴുവന് ഇരുട്ടായി. ആരാലും അറിയപ്പെടാതെ 9000 വര്ഷങ്ങള് അവര് ഒരുമിച്ചു ജീവിച്ചു. അതിനുശേഷം പുനര്ജന്മം തേടി ഗ്രഹാന്തരങ്ങളിലേക്ക് അവര് യാത്രയായി..
നിലാവു പൊഴിയുന്ന കണ്ണുകളോടെ അവള് അവനോടൊപ്പം പ്രപഞ്ചത്തില്ന്റെ അപാരതകളിലേക്ക് യാത്ര തുടര്ന്നു..
പിന്നെയും എത്രയോ യുഗങ്ങള്ക്ക് ശേഷമാണ് സൂര്യന് ജനിക്കുന്നത്. പതിയെ ചന്ദ്രന് വീണ്ടും ഭൂമിയുടെ ആകാശങ്ങളില് പിറവികൊണ്ടു.., സ്വയം പ്രകാശിതമല്ലാത്ത തിളക്കങ്ങളോടെ.
No comments:
Post a Comment